Historia parafii

Przybyszówka, niegdyś odrębna wieś sięgająca swymi początkami II połowy XIV stulecia, a od 2008 r. część Rzeszowa (w 1977 r. do Rzeszowa włączono pierwszą część wsi, a dwie pozostałe – 01.01.2007 i 01.01.2008 r.). Niemal od samego początku istnienia osady funkcjonowała w niej parafia z kościołem pw. św. Mikołaja. Datę jej erygowania trudno ustalić, gdyż zaginął dokument erekcyjny. W 1409 r. była to już dobrze zorganizowana parafia, której proboszczem był kapłan imieniem Mikołaj. Swym zasięgiem terytorialnym obejmowała Przybyszówkę i Bziankę. Pierwotne uposażenie parafii odnowił w 1559 r. Krzysztof Głowa z Nowosielec, dziedzic w Przybyszówce, a powiększyła je w 1617 r. Zofia Grabińska, ówczesna właścicielka wsi. W Przybyszówce w XVII i XVIII w. funkcjonowała szkoła parafialna.

Pierwsza drewniana świątynia, zapewne z II poł. XIV w., nosiła wezwanie św. Mikołaja. Spłonęła ona podczas najazdu Tatarów w 1624 r. Wzniesiono wówczas drugi, również drewniany kościół. Służył on potrzebom wiernych aż do 1802 r. Wtedy na jego miejscu wybudowano nową, jednonawową świątynię, murowaną, zaprojektowaną przez architekta Hauzana. Jej budową zajął się proboszcz ks. Andrzej Pieczątkowski. Konsekrował ją 3 czerwca 1807 r. ordynariusz przemyski, bp Antoni Gołaszewski.

W latach 1954-1955, proboszcz ks. Franciszek Haba dokonał jej rozbudowy o kruchtę i przedsionek do zakrystii.

Do kolejnej rozbudowy przystąpiono w 1984 r., według projektu inż. arch. Jana Rączego. Polegała ona na budowie nowej świątyni, osadzonej na planie prostokąta, którego jeden kąt łączy się ze starym kościołem. Rozbudowany kościół poświęcił 26 maja 1991 r. bp Edward Białogłowski. Budowę prowadzili dwaj kolejni proboszczowie: ks. Józef Czyż i ks. Stanisław Sznajder.

Prócz kościoła parafialnego na terenie parafii znajdowały się także inne obiekty sakralne: kaplica filialna pw. bł. Maksymiliana Kolbego w Bziance, wzniesiona w 1977 r. i poświęcona 23 października 1977 r. przez przemyskiego biskupa pomocniczego Tadeusza Błaszkiewicza, która w 1978 r., po utworzeniu w tej wsi samodzielnej parafii, stała się jej kościołem parafialnym, oraz kościół filialny pw. Matki Bożej Pocieszenia na „Pustkach”, wybudowany w latach 1998-2000 według projektu architekta Jana Bulszy z Rzeszowa i poświęcony 27 sierpnia 2000 r. przez bp. Kazimierza Górnego. Od 1 sierpnia 2020 r. pełni on funkcję kościoła parafialnego nowo utworzonej parafii pw. Matki Bożej Pocieszenia. Od 2010 r. istniał kościół filialny na „Dworzysku”, zaprojektowany przez Jana Bulszę, gdzie obecnie funkcjonuje parafia pw. św. Stanisława, biskupa i męczennika.

W parafii funkcjonuje też Dom Parafialny, wzniesiony w latach 1988-1991, w którym mieści się Dom Rekolekcyjny z kaplicą pw. bł. Karoliny Kózki. Od 2005 w parafii działa dom zakonny Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Siostry prowadzą Niepubliczne Przedszkole im. m. Sylwii Sznajder oraz pomagają w kościele.

Kościół parafialny: murowany, wzniesiony w 1802 r., konsekrowany w 1807, rozbudowany w latach 1984–91, poświęcony 1991 r.